Κυριακή 26 Αυγούστου 2007

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ

Στα μεγάλα …σαλόνια (1972 – 73):

Στις 23 Ιουνίου του 1973 σ' ένα κατάμεστο Αλκαζάρ η ΑΕΛ κερδίζει με χαρακτηριστική ευκολία την Καλλιθέα με 3-0 και σφραγίζει και τυπικά την άνοδό της στην Α' Εθνική κατηγορία τερματίζοντας πρώτη με 98 βαθμούς μπροστά από τη δεύτερη Αναγέννηση Καρδίτσας που τερμάτισε με 89 βαθμούς. Τα τέρματα της ΑΕΛ πετυχαίνουν ο Παγκαρλιώτας στο 16', ο Δ. Σεϊταρίδης στο 38' και ο Χαριτίδης στο 80'. Η ΑΕΛ παρατάχθηκε στο γήπεδο με την παρακάτω σύνθεση: Σιαβάλας, Σημαντήρης, Σεϊταρίδης Μ., Χιλ, Κυζίρογλου, Μπούτος, Χαριτίδης, Καβόλι, Ρακιντζόγλου, Σεϊταρίδης και Παγκαρλιώτας. Μετά το τέλος του αγώνα καταχειροκροτούμενοι οι παίκτες κάνουν το γύρο του θριάμβου και ακολουθούν εορταστικές εκδηλώσεις. Συνοπτικά η περίοδος 1972-73 ήταν η καλύτερη μέχρι τότε στην ιστορία της ΑΕΛ. Η ομάδα είχε ενισχυθεί σημαντικά στις μεταγραφές και οι συνθήκες πια ώριμες για την άνοδό της στην Α' Εθνική. Το πρωτάθλημα εξελίχθηκε σε μια θριαμβευτική πορεία της ΑΕΛ που διατήρησε την πρωτοπορία από την έκτη μέχρι την τελευταία αγωνιστική. Σ' αυτό το διάστημα η διαφορά από το δεύτερο κυμαινόταν από τρεις ως έξι βαθμούς. Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατούσε ήταν το ότι από ένα σημείο και μετά η ομάδα περιόδευε στο Νομό Λάρισας δίνοντας φιλικά με πανηγυρικό χαρακτήρα.

Eπάνοδος στην Α’ (1977 – 78):

Στις 18 Ιουνίου του 1978 η ΑΕΛ μπροστά σε χιλιάδες εκδρομείς της συντρίβει στο γήπεδο της Νέας Ευκαρπίας τον Μακεδονικό με 1-4 και τερματίζει πρώτη με 59 βαθμούς μπροστά από τον Ολυμπιακό Βόλου που συγκέντρωσε τελικά 57 βαθμούς. Τα τέρματα της ΑΕΛ πέτυχαν οι Κουκουλίτσιος στο 17' και το 60', ο Βαλαώρας στο 31' και ο Λιάπης στο 87'. Η ΑΕΛ παρατάχθηκε στο γήπεδο με την παρακάτω σύνθεση: Μπουντόλος, Παραφέστας, Σελιώνης, Δράμαλης, Αργυρούλης, Κουμαριάς (63' Μαντζουράκης), Κουκουλίτσιος, Ανδρεούδης, Λιάπης, Μουσιάρης, Βαλαώρας (61' Ράμμος). Την αποστολή της ΑΕΛ υποδέχτηκαν στη θεσσαλική πρωτεύουσα χιλιάδες οπαδοί της, ενώ το πανηγύρι της ανόδου συνεχίστηκε σε ολόκληρη την πόλη όλο το βράδυ. Συνοπτικά η περίοδος 1977-78 ολοκλήρωσε το έργο της προηγούμενης περιόδου όταν η ΑΕΛ είχε τερματίσει στην τρίτη θέση με 46 βαθμούς. Ο ισορροπημένος συνδυασμός έμπειρων και ταλαντούχων παικτών κατάφερε να δημιουργήσει μια ομάδα ισχυρή που έδειξε τις διαθέσεις της από τις πρώτες αγωνιστικές. Από ένα σημείο και μετά η μάχη για την άνοδο διεξαγόταν ανάμεσα στην ΑΕΛ και τον Ολυμπιακό Βόλου. Προς το τέλος η λαρισινή ομάδα βρισκόταν στην κορυφή της βαθμολογίας και κρατούσε την τύχη στα χέρια της. Με τη μεγάλη νίκη επί του Μακεδονικού η ΑΕΛ εξασφάλισε τον τίτλο του πρωταθλητή στο Βόρειο Όμιλο της Β' Εθνικής. Η μεγάλη επιτυχία της ανόδου που έγινε πραγματικότητα από παίκτες στην πλειοψηφία τους λαρισαίους πανηγυρίστηκε ανάλογα από τους λαρισαίους φιλάθλους.

Ο πρώτος τελικός (1981 – 82):

Είναι η πρώτη παρουσία της ΑΕΛ σε τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Η λαρισινή ομάδα απέκλεισε στον α' γύρο τον Ολυμπιακό Βόλου με 2-0 στο Αλκαζάρ, στο β' γύρο την Ξάνθη με 1-0 στο Αλκαζάρ, στον γ' γύρο τον Εθνικό με 0-1 εκτός έδρας και 0-0 στο Αλκαζάρ, στα προημιτελικά τον Διαγόρα με 1-0 στο Αλκαζάρ και 0-0 εκτός έδρας, στα ημιτελικά την Κόρινθο χάνοντας 1-0 εκτός έδρας και κερδίζοντας με 3-1 στο Αλκαζάρ. Ο τελικός διεξάγεται στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας μπροστά σε περίπου 20.000 κόσμο από τους οποίους οι 5.000 είναι οπαδοί της Λάρισας. Η ομάδα παρατάσσεται στο γήπεδο με την παρακάτω σύνθεση: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος, Αργυρούλης, Δράμαλης (82' Βουτυρίτσας), Μαλουμίδης, Γκόλαντας, Κουτάς (82' Μητσιμπόνας), Ανδρεούδης, Βαλαώρας. Παρά το γεγονός πως ο ΠΑΟ είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί για τον τελικό, η ΑΕΛ με περίτεχνο ποδόσφαιρο απειλεί άμεσα και χάνει ευκαιρίες στο πρώτο ημίχρονο με τους Παραφέστα στο 8', Βαλαώρα στο 9' και στο 20', Γκόλαντα στο 31', Μαλουμίδη στο 38', ενώ στο 27' ο Γκαλίτσιος έχει δοκάρι. Στο 47' δεν δίνεται καθαρό πέναλτυ σε ανατροπή του Βαλαώρα ενώ στο 49' ο Χαραλαμπίδης πετυχαίνει το μοναδικό τέρμα του αγώνα. Η ΑΕΛ συνεχίζει να χάνει ευκαιρίες με τον Μαλουμίδη στο 61' και το 74' ενώ στο 76' δεν δίνεται πέναλτυ σε ανατροπή του ίδιου παίκτη. Αυτό όμως που δεν κάνει ο Βασσάρας σε δύο περιπτώσεις υπέρ της ΑΕΛ, το κάνει στο 72' σε θεατρινίστικο πέσιμο του Γαλάκου. Το πέναλτυ εκτελείται άστοχα από τον Χαραλαμπίδη. Η ΑΕΛ συνεχίζει να υπερέχει ανούσια ως το τέλος που βρίσκει νικητή τον ΠΑΟ. Η πρώτη παρουσία της ΑΕΛ σε τελικό του θεσμού δεν μεταφράζεται τελικά ούτε σε έξοδο στην Ευρώπη καθώς πρωταθλητής ανακηρύσσεται ο Ολυμπιακός, είναι όμως το πρώτο ηχηρό μήνυμα της μεγάλης ομάδας της δεκαετίας του '80.

«ΑΕΛ μαγεία, Ευρώπη ‘83»:

Στις 26 Ιουνίου του 1983, στα πλαίσια της τελευταίας αγωνιστικής του πρωταθλήματος της Α' Εθνικής Κατηγορίας, η ΑΕΛ κερδίζει εύκολα τον Μακεδονικό στο Αλκαζάρ με 3-1 και τερματίζει 2η με 45 βαθμούς σφραγίζοντας την πρώτη έξοδό της στην Ευρώπη με τη συμμετοχή της στο Κύπελλο UEFA. Τα τέρματα της ΑΕΛ πέτυχαν οι Βαλαώρας στο 8' και Κμίετσικ στι 32' και το 83', ενώ η ομάδα παρατάχθηκε με την παρακάτω σύνθεση: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας (49' Τσιώλης), Μαλουμίδης, Κμίετσικ, Χάσενμπουργκ (76' Ντόσας), Ανδρεούδης, Βαλαώρας. Η νίκη αυτή πανηγυρίστηκε δεόντως από χιλιάδες οπαδούς της ΑΕΛ στο κέντρο της πόλης και οι πιο ένθερμοι από αυτούς δεν δίστασαν να βουτήξουν στα νερά των συντριβανιών. Συνοπτικά η περίοδος 1982-83 δεν ξεκίνησε καλά για την ΑΕΛ. Όταν όμως η ομάδα βρήκε το δρόμο της όλη η φίλαθλη Ελλάδα έμεινε άφωνη από την πορεία της. Στη διάρκεια του δεύτερου γύρου πετυχαίνει οχτώ συνεχόμενες νίκες που τη φέρνουν στη δεύτερη θέση. Ιστορική ήταν η νίκη επί του πρωταθλητή Ολυμπιακού στο Στάδιο Καραϊσκάκη με 0-1 (σκόρερ ο Μαλουμίδης στο 5') όπως και η επιβλητική εμφάνιση στα Τρίκαλα (λόγω τιμωρίας της ΑΕΛ) απέναντι στην ΑΕΚ. Η θεσσαλική ομάδα διέσυρε τους αθηναίους και τελικά κέρδισε με το συντριπτικό 4-1 με γκολ των Βαλαώρα στο 5', Μαλουμίδη στο 47' με πέναλτυ, Ζιώγα στο 68' και Κμίετσικ στο 70'. Μεγάλη εμφάνιση έκανε η ΑΕΛ στο Ηράκλειο όταν διέλυσε τον ΟΦΗ με 1-4 (με σκόρερς τους Γκαλίτσιο στο 33', Ζιώγα στο 50 και το 86' και Βαλαώρα στο 77') και ανάγκασε τους Κρητικούς να την χειροκροτούν όρθιοι τα τελευταία 30 λεπτά. Η ομάδα της περιόδου 82-83 απέδωσε μοντέρνο, γρήγορο και περίτεχνο ποδόσφαιρο και δίκαια κέρδισε την προσωνυμία "μικρό Αμβούργο". Η πρώτη της έξοδος στην Ευρώπη ήταν η ουσιαστική επιβράβευση και δικαίωση μιας προσπάθειας που κράτησε αρκετά χρόνια. Η ΑΕΛ στην πρώτη ευρωπαϊκή της έξοδο βρέθηκε αντιμέτωπη με την ουγγρική Χόνβεντ. Ο πρώτος αγώνας έγινε στις 14 Σεπτεμβρίου στο Αλκαζάρ. Η λαρισινή ομάδα παρατάχθηκε με την παρακάτω σύνθεση: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Μαλουμίδης, Χάσενμπουργκ, Ζιώγας (46' Κμίετσικ), Ανδρεούδης, Βαλαώρας (67' Γκαμπέτας). Σε όλη τη διάρκεια του αγώνα η λαρισινή ομάδα βρισκόταν στην επίθεση. Προηγήθηκε νωρίς στο σκορ με πέναλτυ του Μαλουμίδη στο 14' και παροτρυνόμενη από τους οπαδούς της που είχαν εντυπωσιακή "ευρωπαϊκή" παρουσία, έκλεισε την Χόνβεντ στην περιοχή της. Στο 31', στο 36' και στο 39' χάνονται ευκαιρίες να διπλασιαστεί το σκορ. Στο δεύτερο ημίχρονο χάνονται κι άλλες σπουδαίες ευκαιρίες από τον Μαλουμίδη στο 59' και 88', και τον Κμίετσικ στο 61' και το 77' ενώ στο μεταξύ ο τελευταίος σημειώνει στο 75' το τελικό 2-0. Η Χόνβεντ είχε μόνο μια καλή ευκαιρία με τον Ντάϊκα στο 67'. Όλες αυτές οι απώλειες ευκαιριών τελικά πληρώθηκαν στον επαναληπτικό αγώνα που έγινε στις 28 Σεπτεμβρίου στην Βουδαπέστη. Περίπου 2.000 οπαδοί της ΑΕΛ ακολούθησαν την ομάδα στην Ουγγαρία με το όνειρο της πρόκρισης στον επόμενο γύρο. Η ομάδα παρατάχθηκε με την παρακάτω σύνθεση: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Μαλουμίδης, Κμίετσικ (50' Δράμαλης), Χάσενμπουργκ (79' Ζιώγας), Ανδρεούδης, Βαλαώρας. Η ΑΕΛ αγωνίστηκε με αμυντικογενές σχήμα (επιλογή που τελικά πλήρωσε) και κράτησε ανέπαφη την εστία της στο πρώτο ημίχρονο. Μετά την λανθασμένη αλλαγή του Κμίετσικ με το Δράμαλη, η ομάδα οπισθοχωρεί και δέχεται δύο τέρματα από τον Ντάϊκα στο 53' και το 71'. Στο 86' χάνει μοναδική ευκαιρία μες τον Ανδρεούδη να πάρει την πρόκριση κι ο αγώνας οδηγείται στην παράταση. Η ΑΕΛ ξεκινά εντυπωσιακά με ευκαιρίες των Ζιώγα στο 101' και Βουτυρίτσα-Μαλουμίδη στο 109'. Ενώ όλα δείχνουν ότι ο αγώνας οδηγείται στα πέναλτυ, ο Ντάϊκα σκοράρει ξανά στο 114' και δίνει την πρόκριση στη Χόνβεντ. Η ΑΕΛ μένει άδοξα μόνο με την εμπειρία της πρώτης ευρωπαϊκής εξόδου.

Ακόμη ένας τελικός (1983 – 84):

Είναι η δεύτερη παρουσία της ΑΕΛ σε τελικό του κυπέλλου Ελλάδας. Η λαρισινή ομάδα απέκλεισε στον 'Α γύρο την Κοζάνη με 2-0 στο Αλκαζάρ, στο `Β γύρο την Αχαϊκή με νίκη 10-0 στο Αλκαζάρ και ήττα 1-0 εκτός έδρας, στο 'Γ γύρο την ΑΕΚ με νίκη 0-1 εκτός έδρας και ισοπαλία 1-1 στο Αλκαζάρ, στα προημιτελικά την Καβάλα με νίκη 3-0 στο Αλκαζάρ και ισοπαλία 0-0 εκτός έδρας, και στα ημιτελικά τον Ηρακλή με νίκη 1-0 στο Αλκαζάρ και ισοπαλία 0-0 εκτός έδρας. Η πρόκριση της ΑΕΛ στον τελικό του κυπέλλου με αντίπαλο τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό σήμαινε αυτόματα και την έξοδό της στο Κύπελλο Κυπελλούχων. Ο τελικός έγινε στο ΟΑΚΑ στις 6 Ιουνίου του 84, μόλις τρεις ημέρες μετά τον επαναληπτικό ημιτελικό με τον Ηρακλή στο Καυτατζόγλειο.
Η ΑΕΛ παρατάχθηκε με την παρακάτω σύνθεση: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Κυριλλίδης (46' Τσιώλης), Κμίετσικ (73' Γκαμπέτας), Ζιώγας, Ανδρεούδης, Μαλουμίδης. Η εμφάνιση της λαρισινής ομάδας στον τελικό του 1984 ήταν σαφώς κατώτερη απο εκείνη του 1982. Στερήθηκε τις υπηρεσίες του Βαλαώρα που είχε αποβληθεί στον επαναληπτικό ημιτελικό του Καυτατζογλείου κι εμφανίστηκε κουρασμένη και επηρεασμένη από την υπερπροσπάθεια αυτού του αγώνα. Έτσι ο αγώνας εξελίχθηκε σ' έναν επιθετικό μονόλογο του Παναθηναϊκού που βρέθηκε εύκολα μπροστά στο σκορ με τέρματα των Δημόπουλου στο 18' και Αντωνίου στο 39'. Η ΑΕΛ δεν μπόρεσε να αντιδράσει και η καλύτερη στιγμή της στο παιχνίδι ήταν ένα δοκάρι σε χτύπημα φάουλ του Κμίετσικ στο 66'. Ο αγώνας τελείωσε φυσιολογικά με εύκολο νικητή τον Παναθηναϊκό. Παρηγοριά της ΑΕΛ η έξοδος στην Ευρώπη για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά.


Στους «8» της Ευρώπης (1984 – 85):

Η συμμετοχή της ΑΕΛ στο Κύπελλο Κυπελλούχων την περίοδο 1984-1985 ήταν εντυπωσιακή και έβαλε για τα καλά το όνομα της Θεσσαλικής ομάδας στον ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό χάρτη. Στον Α' γύρο βρέθηκε στο δρόμο της η ουγγρική Σίοφοκ που αγωνιζόταν στην Β' κατηγορία της χώρας της. Ο πρώτος αγώνας έγινε στις 19 Σεπτεμβρίου στην Ουγγαρία και έληξε ισόπαλος με σκόρ 1-1. Η ΑΕΛ παρατάχθηκε με την παρακάτω σύνθεση: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος (33' Κολομητρούσης), Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Ζιώγας, Κμίετσικ, Άνταμτσικ, Ανδρεούδης, Βαλαώρας. Η Σίοφοκ ξεκίνησε με πάθος, όμως η ΑΕΛ προηγήθηκε έστω και δύσκολα με τον Κμίετσικ στο 30'. Στο 38' ο Ζιώγας είχε δοκάρι ενώ στο 50' ο Κολομητρούσης, στην πρώτη του ευρωπαϊκή συμμετοχή, έχασε καλή ευκαιρία. Στο 69' ο Βαλαώρας πετυχαίνει το 2-0 και ο ρυθμός του αγώνα πέφτει. Στο 84' σέντρα του Πατσιαβούρα βρίσκει το δοκάρι, ενώ δύο λεπτά μετά οι Ούγγροι χάνουν μοναδική ευκαιρία να μειώσουν. Έτσι, έστω και χωρίς την μεγάλη εμφάνιση η ΑΕΛ προκρίνεται για πρώτη φορά σε δεύτερο γύρο ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Η κλήρωση των αγώνων του δευτέρου γύρου του Κυπέλλου Κυπελλούχων φέρνει αντίπαλο της Λαρισινής ομάδας την φημισμένη ελβετική Σερβέτ. Ο πρώτος αγώνας γίνεται στις 24 Οκτωβρίου στο Αλκαζάρ και η ΑΕΛ παρατάχθηκε με την παρακάτω σύνθεση: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Τσιώλης (46' Ζιώγας), Κμίετσικ (80' Κυριλλίδης), Άνταμτσικ, Ανδρεούδης, Βαλαώρας. Η Θεσσαλική ομάδα ξεκίνησε άσχημα τον αγώνα και σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο είχε μέτρια απόδοση με αποτέλεσμα να προηγηθεί στο σκορ η Σερβέτ με τον Κοχ στο 12'. Όμως το δεύτερο ημίχρονο αποτελεί ένα απο τα καλύτερα ημίχρονα στην ιστορία της ΑΕΛ Η ομάδα μεταμορφωμένη παρασύρει σαν σίφουνας τους Ελβετούς που γλιτώνουν από συντριβή χάρη στην εκπληκτική απόδοση του τερματοφύλακα Μπούργκενερ. Ο τελευταίος πραγματοποιεί σωτήριες αποκρούσεις σε σουτ του Άνταμτσικ στο 56' και στο 87', του Κμίετσικ στο 58' και του Ζιώγα. Τα τέρματα της ΑΕΛ σημειώνουν οι Άνταμτσικ στο 52' και Κμίετσικ στο 62' με πέναλτυ ενώ οι Ελβετοί αισθάνονται τυχεροί που γλύτωσαν μόνο με 2-1 αντί για ένα πολύ βαρύ σκορ. Η ρεβάνς γίνεται στο παγωμένο Σαρμίγ της Γενεύης στις 7 Νοεμβρίου και η ΑΕΛ μπροστά σε πολλούς οπαδούς της και Έλληνες από όλη την Ευρώπη, παρατάχθηκε με την παρακάτω σύνθεση: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Ζιώγας (89' Κυριλίδης), Κμίετσικ, Άνταμτσικ (82' Ρήγας), Ανδρεούδης, Βαλαώρας. Η μορφή του αγώνα ήταν χωρίς αμφιβολία ο Γιώργος Πλίτσης που αντιμετώπισε με επιτυχία όλους τους κινδύνους όσο η Σερβέτ πίεσε ασφυκτικά. Η ΑΕΛ είναι πολύ επικίνδυνη στις αντεπιθέσεις και στο 61' ο Γιάννης Βαλαώρας χορεύοντας την άμυνα των Ελβετών πετυχαίνει το μοναδικό γκολ της συνάντησης. Μετά το 0-1 οι Ελβετοί επιτίθενται μαζικά και η Θεσσαλική ομάδα εκμεταλλεύεται το χώρο και χάνει μοναδικές ευκαιρίες για διεύρυνση του σκορ με τον Ρήγα στο 86' και το 90', και τον Ζιώγα στο 87'! Το τέλος του αγώνα βρίσκει τους παίκτες της ΑΕΛ ένα κουβάρι να πανηγυρίζουν την ιστορική πρόκριση. Την επόμενη μέρα 2000 οπαδοί της τους υποδέχονται σαν ήρωες στα διόδια Μοσχοχωρίου. Η πρόκριση επαρχιακής ομάδας στα προημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης ήταν πρωτοφανές γεγονός για τα ελληνικά δεδομένα και κάτι που για οποιαδήποτε λεγόμενη "μεγάλη" ομάδα δεν συνέβαινε συχνά.
Στα προημιτελικά του θεσμού η θεσσαλική ομάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν ακόμα μεγάλο αντίπαλο την Δυναμό Μόσχας. Ο πρώτος αγώνας έγινε στο Αλκαζάρ στις 6 Μαρτίου του 85 και η ΑΕΛ παρατάχθηκε με την παρακάτω σύνθεση: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Ζιώγας (87' Αλεξούλης), Κμίετσικ, Άνταμτσικ, Ανδρεούδης (82' Χριστοδούλου), Βαλαώρας. Η ομάδα πραγματοποίησε μια μέτρια εμφάνιση με πολλά απο τα μεγάλα της ονόματα να βρίσκονται σε άσχημη μέρα με αποτέλεσμα η ισοπαλία να έρθει φυσιολογικά. Στο 24' σουτ του Κμίετσικ χτύπησε στο δοκάρι ενώ στο 60' και το 72' ο Άνταμτσικ έχασε μεγάλες ευκαιρίες. Τέλος στο 81' φοβερό σουτ του Μητσιμπόνα αποκρούστηκε απο τον τερματοφύλακα ενώ στο 45' δεν είχε δοθεί πέναλτυ σε απόκρουση του Γκολόβια με το χέρι. Ο αγώνας τελείωσε με το στείρο 0-0 και τα παράπονα για την φιλοσοβιετική διαιτησία του Νέμεθ. Η ρεβάνς έγινε στις 20 Μαρτίου στο στάδιο της Τιφλίδας λόγω κακών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν στη Μόσχα, και η Α.Ε.Λ. παρατάχθηκε με την παρακάτω σύνθεση: Πλίτσης, Παραφέστας, Πατσιαβούρας, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Ζιώγας (38' Τσιώλης και στο 68' στη θέση του ο Ρήγας), Κμίετσικ, Άνταμτσικ, Ανδρεούδης, Βαλαώρας. Έντονη ήταν η παρουσία χιλιάδων ρωσοποντίων στο γήπεδο, εκτός από τους λιγοστούς λαρισαίους εκδρομείς, που πήγαν να δουν την ελληνική ομάδα. Η ΑΕΛ έπαιξε αμυντικά στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα μέχρι το 60' όταν ο Φόμιτσιωφ πέτυχε με μακρινό σουτ το μοναδικό τέρμα του αγώνα (η μπάλα πέρασε την γραμμή μόλις λίγα εκατοστά).
Αμέσως η θεσσαλική ομάδα πήρε τον έλεγχο του αγώνα και ο Άνταμτσικ έχασε δύο μοναδικές ευκαιρίες να σκοράρει στο 61' και το 66'. Μεγάλη και τελευταία ευκαιρία χάνει για την ΑΕΛ ο Ανδρεούδης στο 70! Ο αγώνας τελειώνει και η Δυναμό παίρνει την πρόκριση κυρίως λόγω της μέτριας εμφάνισης των λαρισινών. Η μοναδική όμως διάκριση της ΑΕΛ στο θεσμό του Κυπέλλου Κυπελλούχων έκανε μεγάλη αίσθηση κι έδειξε πως η μεγάλη αυτή ομάδα ήταν ικανή για ακόμα σημαντικότερες επιτυχίες...


Το κύπελλο στον …Πηνειό (22/6/1985) :

Ο τελικός με αντίπαλο τον πρωταθλητή τότε ΠΑΟΚ, ήταν τελικά ο τρίτος και …φαρμακερός για τους «βυσσινί», που μετά από εκπληκτική εμφάνιση και συντρίβοντας με 4 - 1 τον αντίπαλό τους, έφτασαν στον πρώτο τους τίτλο. Ωστόσο, στον πρόλογο εκείνου του αγώνα ένα κοινό σημείο …ένωνε τους δύο αντιπάλους… ΑΕΛ και ΠΑΟΚ παρατάχθηκαν ενώπιον του διαιτητή Μάκη Γερμανάκου χωρίς δύο βασικά τους στελέχη, τον αριστερό οπισθοφύλακα Νίκο Πατσιαβούρα η μεν και τον αρχισκόρερ του Χρήστο Δημόπουλο ο δε, αφού αμφότεροι είχαν συμφωνήσει ήδη για την μεταπήδησή τους στον Παναθηναϊκό!

Σ’ ότι αφορά στο αγωνιστικό μέρος, ενώπιον 30.000 μοιρασμένων φιλάθλων, η ΑΕΛ φάνηκε να έχει το πάνω χέρι από την αρχή, αλλά κυριάρχησε πλήρως απ’ όταν αποβλήθηκε στο 19’ ο Βασιλάκος (χτύπησε εκτός φάσης τον Ανταμτσικ) κι έφτασε στο πρώτο γκολ στο 39’ με τον Ζιώγα, έπειτα από επέλαση του Πολωνού στράϊκερ. Μάλιστα, με το …καλημέρα της επανάληψης, ο Κμίετσικ έγραψε με άψογο πλασέ το 2 – 0 και παρότι ο «δικέφαλος» μείωσε στο 55’ με τον Σκαρτάδο, οι παίκτες του Αντρέι Στρεϊλάου δεν πτοήθηκαν κι έδωσαν τις χαριστικές βολές στο 73’ με τον Ζιώγα και στο 75’ με τον Βαλαώρα, διδάσκοντας μοντέρνο ποδόσφαιρο και δημιουργώντας παράλληλα σωρεία χαμένων ευκαιριών για ένα σκορ – μαμούθ.

Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:

ΑΕΛ: Πλίτσης, Παραφέστας, Κολομητρούσης, Γκαλίτσιος, Μητσιμπόνας, Βουτυρίτσας, Ζιώγας, Κμίετσικ, Ανταμτσικ, Ανδρεούδης (87’ Τσιώλης), Βαλαώρας

ΠΑΟΚ: Στεργιούδας, Τσουρέλας, Αλαβάντας, Γιούρισιτς, Μπανιώτης (19’ Καρασαββίδης), Σκαρτάδος, Αλεξανδρίδης, Βασιλάκος, Σίγγας, Πάπριτσα, Κωστίκος (62’ Δαμανάκης)

Πάνω σε άμαξα και με πομπή εκατοντάδων αυτοκινήτων μπήκε την επομένη στην Λάρισα το τρόπαιο που σήκωσε πρώτος το προηγούμενο βράδυ ο αρχηγός Τάκης Παραφέστας και στο οποίο η ΑΕΛ έφτασε έχοντας αποκλείσει κατά σειρά τον Παναιγιάλειο (8 – 0), την Καλαμαριά (1 – 0), τη Νεάπολη Πειραιά (7 – 0, 1 – 1), τον Μακεδονικό (2 – 0, 4 – 3), την Κόρινθο (6 – 1, 2 – 1) και τον Λεβαδειακό (2 – 0, 5 – 0).


H «βασίλισσα» στο …θρόνο (1987 - 88):

Την περιόδο 1987 – 88 γράφτηκε η ενδοξότερη σελίδα στην ιστορία της ομάδας, καθώς μετά από ένα αξέχαστο και περιπετειώδες πρωτάθλημα, η «βασίλισσα του κάμπου» ανέβηκε στον θρόνο της… Η «ενθρόνιση» επισημοποιήθηκε την Πρωτομαγιά του ’88, με τη νίκη με 1 – 0 επί του Ηρακλή στο Αλκαζάρ κι εκείνο το απίθανο «βολ πλανέ» του Μητσιμπόνα στο 87’ του αγώνα, που έστειλε την ποδοσφαιρική Λάρισα στους εφτά ουρανούς!!! Η ΑΕΛ της διοίκησης του Στέλιου Καντώνια, του Γιάτσεκ Γκμοχ και των Μιχαήλ, Αγορογιάννη, Κολομητρούση, Μητσιμπόνα, Γκαλίτσιου, Βουτυρίτσα, Αλεξούλη, Τσιώλη, Ζιώγα, Καραπιάλη, Βαλαώρα, Αθανασίου και των υπολοίπων, ήταν άξια πρωταθλήτρια Ελλάδος, μετά από έναν αγωνιστικό μαραθώνιο κι αφού χρειάσθηκε ο λαός και οι φορείς της Λάρισας να επαναστατήσουν… Πρόκειται για την αντίδρασή τους στην τιμωρία (μηδενισμός και αφαίρεση +2 βαθμών) που επιβλήθηκε για την γνωστή υπόθεση Τσίγκοφ, του Βούλγαρου ποδοσφαιριστή που βρέθηκε ντοπαρισμένος μετά από το νικηφόρο (2 – 1) αγώνα με τον Παναθηναϊκό, όπου χρησιμοποιήθηκε στο τέλος ως αλλαγή. Στις 16/3 η Ελλάδα κόπηκε στα δύο και μετά από μια εβδομάδα μπλόκων και διαμαρτυρίας, στις 21 του μήνα, ανακοινώθηκε η αλλαγή του επίμαχου άθρου του ΚΑΠ κι από τότε οι ομάδες δεν θεωρούνται συνυπεύθυνες σε πιθανή εύρεση ντοπαρισμένου αθλητή τους. Εδώ φυσικά δεν αναφερόμαστε σε μια στιγμή αλλά σε μια ολόκληρη περίοδο, όπου η ΑΕΛ κατέγραψε την ακόλουθη πορεία:

ΑΕΛ – Ολυμπιακός 3 – 1, Παναχαϊκή – ΑΕΛ 1 – 3, ΑΕΛ – Αρης 3 – 1, Διαγόρας – ΑΕΛ 0 – 0, ΑΕΛ – ΟΦΗ 3 – 1, ΑΕΛ – Σέρρες 4 – 1, ΑΕΚ – ΑΕΛ 2 – 1, ΑΕΛ – Πανιώνιος 3 – 0, Βέροια – ΑΕΛ 2 – 5, ΑΕΛ – Λεβαδειακός 3 – 0, Καλαμαριά – ΑΕΛ 0 – 1, ΑΕΛ – ΠΑΟ 2 – 1, Εθνικός – ΑΕΛ 0 – 0, Ηρακλής – ΑΕΛ 1 – 0, ΑΕΛ – ΠΑΟΚ 1 – 1, Ολυμπιακός – ΑΕΛ 2 – 2, ΑΕΛ – Παναχαϊκή 4 – 0, Αρης – ΑΕΛ 0 – 0, ΑΕΛ – Διαγόρας 1 – 0, ΟΦΗ – ΑΕΛ 3 – 1, Σέρρες – ΑΕΛ 0 – 0, ΑΕΛ – ΑΕΚ 2 – 0, Πανιώνιος – ΑΕΛ 0 – 1, ΑΕΛ – Βέροια 2 – 0, Λεβαδειακός – ΑΕΛ 1 – 0, ΑΕΛ – Καλαμαριά 1 – 0, ΠΑΟ – ΑΕΛ 4 – 1, ΑΕΛ – Εθνικός 3 – 0, ΑΕΛ – Ηρακλής 1 – 0, ΠΑΟΚ – ΑΕΛ 0 – 0.

Οσο για την πρώτη 6άδα του βαθμολογικού πίνακα, ήταν η εξής: ΑΕΛ 43, ΑΕΚ 40, ΠΑΟΚ 39, ΟΦΗ 37, ΠΑΟ 36, Ηρακλής 34… Συνολικά η ΑΕΛ πέτυχε σ’ εκείνη την περίοδο 51 γκολ και δέχθηκε 22 (3η επίθεση – 1η άμυνα), ενώ είχε πρώτο σκόρερ με 16 γκολ τον Μιχάλη Ζιώγα, που ήταν και πρώτος σε συμμετοχές (30), μαζί με τον Βασίλη Καραπιάλη.

«…Ξαναρχόμαστε» (2003 - 04):

Δύο είναι οι χαρακτηριστικές ημερομηνίες εκείνης της περιόδου. Κατ’ αρχήν η 16/2/04, η ημέρα της επανίδρυσης της ομάδας από τον μεγαλομέτοχο και πρόεδρο Νίκο Σωτηρούλη, ως ΠΑΕ Α.Ε.Λ. 1964. Για να έρθει η εξυγίανση είχαν προηγηθεί α) μια δεκαετία διοικητικής και οικονομικής εξουθένωσης, που έφερε την ΠΑΕ ΑΕΛ υπερχρεωμένη στην Γ’ Εθνική, β) η ένταξη της ομάδας σε «ειδική εκκαθάριση», το καλοκαίρι του 2002, με εφαρμογή του ευεργετικού «νόμου Βενιζέλου» και γ) η σωτηρία της την τελευταία αγωνιστική από πτώση στην Δ’ Εθνική και κατ’ επέκταση διάλυση, την σεζόν 2002 – 03 (η οποία ξεκίνησε με διοίκηση την Ερασιτεχνική και παίκτες σχεδόν …εθελοντές), την τελευταία μάλιστα αγωνιστική (φυσικά, ο καθοριστικότερος και συγκλονιστικότερος αγώνας της ιστορίας ήταν εκείνος που είχε προηγηθεί στα Χανιά, όπου οι «βυσσινί απέσπασαν ηρωϊκή ισοπαλία 3 – 3 κι έμειναν ζωντανοί καταδικάζοντας τους γηπεδούχους). Η νέα περίοδος ξεκίνησε λοιπόν με άλλη δυναμική και στόχο την άνοδο, η οποία και επετεύχθη μετά από εξοντωτική κούρσα 38 αγωνιστικών… Στις 30/5/04 στο Αλκαζάρ, η ΑΕΛ σφράγισε την 2η θέση και το εισιτήριο για την μεγαλύτερη κατηγορία (που ουσιαστικά είχε εξασφαλίσει από τη νίκη 1 – 0 στους Λύκους μια αγωνιστική πριν), συντρίβοντας με 5 – 1 τον ήδη «καταδικασμένο» Ποντιακό Ν. Σάντας, ενώ η ιαχή «…Ξαναρχόμαστε» δονούσε το κατάμεστο Αλκαζάρ… Με προπονητή τον Τάκη Παραφέστα,ι με ποδοσφαιριστές όπως οι Κατσάρας, Ζιάγκας, Κυπαρίσσης, Λεκίδης, Κεχαγιάς, Θεοδοσιάδης, Κοντοδήμος, Λάζορικ, Μποζίλοφ, Κακαζούκης, Καπρινιώτης, Παλαιολόγος, Γρηγορίου, Φλώρος, Παπακώστας και με νέο ξεσηκωμό του κόσμου που ακολουθούσε παντού, η ομάδα έπεισε ότι πραγματικά επιστρέφει… Εκείνος που έφυγε, ήταν ο εμπνευστής και θεμελιωτής αυτής της προσπάθειας, ο Νίκος Σωτηρούλης, που λίγες ημέρες μετά, στα μέσα Ιουνίου, έδωσε την σκυτάλη στο νέο ιδιοκτήτη και πρόεδρο Κων/νο Πηλαδάκη. Μια νέα εποχή είχε ήδη ξεκινήσει…

«…Επιστρέψαμε» (2004 – 05):

Το ποτάμι είχε πάρει φόρα κι ήταν αδύνατο να γυρίσει πίσω… Από τη στιγμή μάλιστα που τον Ιούνιο του 2004 ο Νίκος Σωτηρούλης παραδίδει την ιδιοκτησία και την προεδρία της ΠΑΕ στο νεαρό και φιλόδοξο Αθηναίο επιχειρηματία Κων/νο Πηλαδάκη, το όραμα των «βυσσινί» έγινε ακόμη πιο δυνατό! Βέβαια, οι 19 (!) μεταγραφές που έγιναν το καλοκαίρι, άλλαξαν άρδην τη σύνθεση του έμψυχου δυναμικού κι ο εξίσου νεαρός και φιλόδοξος τεχνικός Γιώργος Δώνης χρειάστηκε χρόνο για να δώσει στην ομάδα την απαιτούμενη ομοιογένεια. Το μέτριο λοιπόν ξεκίνημα αντιμετωπίσθηκε απ’ όλους με υπομονή και ωριμότητα, μ’ αποτέλεσμα να γίνουν οι σωστές διορθωτικές κινήσεις τον Ιανουάριο και η ΑΕΛ να πετάει από επιτυχία σε επιτυχία. Η κατάκτηση της πρώτης θέσης με 58 βαθμούς ήταν η φυσική συνέπεια αυτής της μεγάλης προσπάθειας ομάδας και κόσμου, που πανηγύριζαν την επάνοδο στην Α’ Εθνική μετά από 9 «πέτρινα» χρόνια επί 10 μέρες! Από την Κυριακή 15/5/2005 που αυτή πιστοποιήθηκε στην Καστοριά, παρουσία 4.000 Λαρισαίων φιλάθλων οι οποίοι συνόδευσαν την αποστολή κατά την επιστροφή κι έκαναν μεταμεσονύκτιο πάρτι στο Αλκαζάρ, ως την Τετάρτη 25/5 και την φιέστα που στήθηκε στο λαρισινό στάδιο για την κατάκτηση του τίτλου μετά τη νίκη επί της Προοδευτικής. Εκτός των Κυπαρίσση, Παπακώστα, Ζιάγκα, Παλαιολόγου, Φλώρου, Γρηγορίου, που συνέχιζαν από την προηγούμενη σεζόν, ποδοσφαιριστές όπως οι Χριστόπουλος, Κηπουρός, Μπαχράμης, Γκίκας, Στουρνάρας, Φέρστερ, Κατσαρός, Διγκόζης, Τσιάτσιος, Μακρής, Αμπούνα, Νεντέλκοβιτς, Σίσιτς, Πάσιος, Χατζηλιόντας, Γκαλίτσιος και άλλοι, ήρθαν να προσθέσουν τα ονόματά τους στις σημαντικές σελίδες της ιστορίας της ομάδας. Μάλιστα, δίπλα τους στάθηκε από το καλοκαίρι ως τον Δεκέμβριο ο πρώτος Έλληνας εν ενεργεία σκόρερ Αλέξης Αλεξανδρής και στην συνέχεια ένα πολύ μεγάλο όνομα των Ευρωπαϊκών γηπέδων, ο Ρουμάνος διεθνής μέσος Ντένις Σέρμπαν, με θητεία σε πολλές ομάδες, κορυφαία εκ των οποίων υπήρξε η ισπανική Βαλένθια. Την ίδια σεζόν, παρότι ομάδα Β’ Εθνικής, η ΑΕΛ έφτασε στους «8» του κυπέλλου, έχοντας αποκλείσει κατά σειρά Αχαρναϊκό, Απόλλωνα Αθηνών και την Χαλκηδόνα της Α’ Εθνικής, πριν αποκλεισθεί από την «Ευρωπαία» Ξάνθη, την οποία ωστόσο νίκησε με 1 – 0 στο πρώτο ματς του Αλκαζάρ, μετατρέποντας τη ρεβάνς σε πραγματικό ντέρμπυ. Ήταν ο προάγγελος της μεγάλης επιστροφής…

Δεν υπάρχουν σχόλια: