Το όνειρό του να αναλάβει στο μέλλον την τεχνική ηγεσία κάποιου αγγλικού συλλόγου και όχι σε μια από τις τρεις μεγάλες ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος, αποκάλυψε ο Γιώργος Δώνης σε συνέντευξή του. «Θα επιδιώξω να πάω στο αγγλικό πρωτάθλημα», τόνισε χαρακτηριστικά. Ο προπονητής της Λάρισας μίλησε ακόμα για την... ευρωπαϊκή περιπέτεια των «βυσσινί», λέγοντας ότι οι πιθανότητες πρόκρισης στην επόμενη φάση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ είναι λιγότερες από άλλων ομάδων, ωστόσο υπογράμμισε ότι ύστερα από την πρόκριση επί ενός αντιπάλου όπως η Μπλάκμπερν, όλα μπορούν να γίνουν.Παρακάτω η συνέντευξη που παραχώρησε ο Δώνης στο «ΕΘΝΟΣΠΟΡ», αναλυτικά:
Ποιες είναι οι πιθανότητες πρόκρισης της ΑΕΛ στην επόμενη φάση;
«Αν το δούμε με βάση την ιστορία κάθε ομάδας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, τότε εμείς έχουμε τις λιγότερες πιθανότητες. Βέβαια η απόδοση της Λάρισας στα δύο ματς με την Μπλάκμπερν μας κάνει να αισθανόμαστε ότι έχουμε περισσότερες πιθανότητες, από όσες είχαμε πριν από τη συμμετοχή μας στους ομίλους. Από την άλλη πλευρά, έχουμε κερδίσει και τον σεβασμό των αντιπάλων που θα μας αντιμετωπίσουν, ενώ και η ψυχολογία των παικτών μου έχει βελτιωθεί. Συνειδητοποίησαν πλέον ότι ακόμα και με πιο ισχυρούς αντιπάλους μπορούν να τα καταφέρουν».
Αναφερθήκατε στα θετικά της πρόκρισης επί της Μπλάκμπερν. Μήπως αυτό το γεγονός σας στερεί το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού;
«Ίσως στο πρώτο παιχνίδι η Μπλάκμπερν να μην είχε ξεκάθαρη εικόνα για την ομάδα μας. Όταν όμως έχεις ηττηθεί στο πρώτο παιχνίδι με 2-0 και στον επαναληπτικό αγωνίζεσαι με σκοπό να ανατρέψεις την κατάσταση και δεν τα καταφέρνεις, αυτό δεν ισχύει. Η ομάδα μας στάθηκε πολύ καλά και, αν δεν είχε την άτυχη στιγμή του 46ου λεπτού (σ.σ.: το πέναλτι που κέρδισε ο Νταν), ίσως να μη χάναμε. Κάποιος που δεν έχει παίξει σε αγγλικό γήπεδο, δεν μπορεί να καταλάβει τον ρυθμό. Για μένα είναι τα πιο δύσκολα παιχνίδια που υπάρχουν, ο ρυθμός εκεί είναι εξαντλητικός. Για μια ομάδα που δεν είναι συνηθισμένη σε τέτοιους ρυθμούς, είναι λογικό η υπερπροσπάθεια να έχει αρνητικό αντίκτυπο στο ελληνικό πρωτάθλημα και να χάνει πολύτιμους βαθμούς. Πιστεύω ότι είναι σημαντικό να σε σέβονται οι αντίπαλοι και είναι καλό να υπάρχει και ένα ίχνος φόβου!»
Πρώτος αντίπαλος στον όμιλο του Κυπέλλου UEFA είναι μια ακόμα αγγλική ομάδα, η Έβερτον. Ποιες είναι οι διαφορές που εντοπίζετε ανάμεσα σε Έβερτον και Μπλάκμπερν;
«Έχουν εντελώς διαφορετικό στυλ παιχνιδιού. Η Έβερτον προσπαθεί να παίξει αρκετά γρήγορα, ειδικά στο μεσοεπιθετικό κομμάτι. Διαθέτει καλούς παίκτες με άριστη τεχνική κατάρτιση, όπως ο Αρτέτα, ενώ και οι δύο επιθετικοί της, οι Τζόνσον και Γιακούμπου, είναι “κίνδυνος-θάνατος”».
Πάντως ο Τζόνσον είναι τραυματίας και δεν αναμένεται να παίξει…
«Ναι, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τον Ανιτσέμπι. Είναι 19 ετών και είναι πολύ καλός παίκτης με καλά σωματικά χαρακτηριστικά. Αν συνεχίσουμε τη σύγκριση, θα δούμε ότι η Μπλάκμπερν σε αντίθεση με την Έβερτον έχει περισσότερες σωματικές δυνάμεις και τα βγάζει πέρα με το συνεχές τρέξιμο. Επιπλέον, οι Ρόβερς καταφέρνουν να κερδίζουν στην Αγγλία, σε αντίθεση με την Έβερτον. Περιμένω και σε αυτό το ματς εξαντλητικό ρυθμό, αλλά αν καταφέρουμε να ανταποκριθούμε και πάλι στον αμυντικό τομέα, θα δημιουργήσουμε κάποιες ευκαιρίες. Ωστόσο, δεν ήθελα το πρώτο παιχνίδι να είναι πάλι σε αγγλικό γήπεδο».
Γιατί αυτό;
«Όπως σας είπα, ο ρυθμός είναι εξαντλητικός. Αυτό δεν μας βοηθάει στο ελληνικό πρωτάθλημα. Το UEFA για εμάς είναι “΄άδικο”. Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Αυτό που ζούμε είναι εκπληκτικό και, όταν λέω άδικο, εννοώ ότι φέτος διαθέτουμε το καλύτερο σύνολο των τριών τελευταίων ετών και, αν δεν είχαμε την Ευρώπη, θα βρισκόμασταν πολύ ψηλά στη βαθμολογία της Σούπερ Λίγκας. Όμως, όπως έχει φανεί, την έχουμε…πατήσει στο ελληνικό πρωτάθλημα».
Αυτό ήταν το επόμενο ερώτημα μου. Μπορεί η Λάρισα να χειριστεί τη συμμετοχή σε τρεις διοργανώσεις; Είδαμε το ροτέισον να μην αποδίδει μέχρι στιγμής.
«Στο παιχνίδι με τη Βέροια κάναμε ροτέισον, σε αυτό με τον Λεβαδειακό όχι τόσο. Μας πήγε στραβά το ματς με τον Λεβαδειακό. Είναι πολύ δύσκολο, ύστερα από ένα εξοντωτικό παιχνίδι, όπως αυτό με την Μπλάκμπερν, να παίξεις την Κυριακή και να κυνηγάς το σκορ από το πρώτο λεπτό. Σίγουρα, η Ευρώπη μας κάνει “κακό” στο πρωτάθλημα αφού ίσως στερηθούμε βαθμούς. Αλλά πιστεύω ότι, μέσα από αυτή τη δυσκολία, τα δυνατά φιλικά του καλοκαιριού, τη συμμετοχή στους ομίλους του UEFA, η Λάρισα θα ωφεληθεί σε βάθος χρόνου και θα γίνει πιο δυνατή».
Μετά το τέλος της αναμέτρησης με την Μπλάκμπερν, μιλήσατε για επιτυχίες που ήρθαν γρήγορα. Μήπως ο πήχης ανέβηκε απότομα ψηλά Η ομάδα ωφελείται από αυτό ή μπορεί και να ζημιωθεί;
«Όταν έρχεται κάτι γρήγορα, δεν σημαίνει ότι έρχειται και τυχαία. Από την άλλη, μας δημιουργεί ευθύνες, αλλά δεν έχουμε τη νοοτροπία πως πρέπει να απαιτήσουμε -ή να απαιτήσουν άλλοι από εμάς- να πετύχουμε κάτι παραπάνω. Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε μια καλή και αξιόπιστη ομάδα, η οποία να βρίσκεται σταθερά ψηλά στη βαθμολογία και να αντιπροσωπεύει επάξια την Ελλάδα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Κι ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή. Αυτό που μένει στις Αυτό που μένει στις ομάδες είναι τα τρόπαια και εμείς έχουμε ήδη κερδίσει το Κύπελλο, ύστερα από δύο χρόνια στη μεγάλη κατηγορία. Αυτό που έχει πετύχει η ΑΕΛ είναι πολύ μεγάλο».
Μπορούμε να περιμένουμε κάτι παραπάνω από την ΑΕΛ, για παράδειγμα μία θέση στα φετινά πλέι οφ;
«Θέλω να είμαι ειλικρινής. Η ομάδα της Λάρισας θα μπορούσε να διεκδικήσει τη συμμετοχή στα πλέι οφ. Και αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε. Όμως η παρουσία μας στους ομίλους του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ μας δημιουργεί πρόβλημα. Πρέπει να υπερασπιστούμε τον τίτλο μας στο Κύπελλο και ταυτόχρονα να κυνηγήσουμε μία ψηλή θέση στο πρωτάθλημα. Δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι πώς θα συμπεριφερθούμε. Με βάση τα πρώτα δείγματα - κάτι βέβαια που μπορεί να είναι και συγκυριακό - έχουμε χάσει τέσσερις βαθμούς εντός. Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στους ποδοσφαιριστές μου, αλλά δεν ξέρω πού θα μας οδηγήσει η συμμετοχή σε τρεις θεσμούς. Αν αυτή τη στιγμή δεν υπήρχε το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, σας λέω ότι θα τερματίζαμε στην πεντάδα. Η ουσία είναι, μέσα από αυτή την εμπειρία, η ομάδα να βγει πιο δυνατή. Και ποιος ξέρει; Μπορεί να τα καταφέρουμε και στους τρεις στόχους».
Πώς είναι για έναν νεαρό προπονητή, όπως εσείς, να προσπαθεί να κρατήσει την πειθαρχία σε μία ομάδα;
«Αυτή τη στιγμή ούτε καν το σκέφτομαι. Μου φαίνεται πολύ απλό. Ηταν δύσκολο τον πρώτο χρόνο, στον Ηλυσιακό, αφού αποτέλεσε ένα καινούργιο ξεκίνημα. Ο προπονητής είναι μία πολύπλευρη προσωπικότητα και, αν θέλει να κερδίσει κάτι από τους παίκτες του, το κάνει με τη συμπεριφορά του. Αναγκάζεις τον ποδοσφαιριστή να αναγνωρίσει μέχρι πού είναι τα όριά του. Δεν έχω προσπαθήσει να κερδίσω κάποια πράγματα με το “μαστίγιο”».
Μόλις πέντε από τις 16 ομάδες της Σούπερ Λίγκας έχουν εμπιστευτεί την τεχνική ηγεσία σε Έλληνα προπονητή. Σας στενοχωρεί αυτό το γεγονός;
«Θα ήταν λάθος να μπω σε διαδικασία σύγκρισης. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί καλοί προπονητές. Δυστυχώς το θέμα, που δεν αφορά μόνο τη δική μου γενιά, είναι ότι ο προπονητής πρέπει να μάθει να δουλεύει και να εξελίσσεται. Κανείς δεν μπορεί να γίνει καλός με αντιγραφές. Πρέπει να βάλει στη δουλειά του στοιχεία της προσωπικότητάς του. Τουλάχιστον στις μικρότερες κατηγορίες θα πρέπει να εμπιστευτούν καινούργια “μυαλά”. Κυριαρχεί το φαινόμενο της “ανακύκλωσης”. Ακόμα και αν βρεθούν κάποιοι καινούργιοι, αξιόλογοι στη δουλειά τους, δεν τους εκμεταλλευόμαστε. Στη δική μου περίπτωση, έπαιξε σημαντικό ρόλο η διοίκηση με την οποία συνεργάστηκα. Μου έδωσαν τη δυνατότητα να εξελιχθώ, γιατί πίστευαν σε εμένα».
Έχετε τονίσει ότι η θητεία σας στην Αγγλία σας έδωσε αρκετά στοιχεία στον τρόπο προπόνησης. Αν η μεταγραφή στην Μπλάκμπερν δεν γινόταν, υπήρχε περίπτωση να μη βλέπαμε τον προπονητή Γιώργο Δώνη;
«Ακόμα κι όταν έπαιζα στον ΠΑΟ, ήθελα να γίνω προπονητής. Απλώς στην Αγγλία, όπου η κουλτούρα είναι διαφορετική, αλλάζει ο τρόπος προσέγγισης της προπονητικής. Εκεί είδα άλλα πράγματα: τον τρόπο λειτουργίας των προπονητών απέναντι στους ποδοσφαιριστές τους, αλλά και τον τρόπο σκέψης των ίδιων των παικτών. Είτε ο τεχνικός είναι στην προπόνηση, είτε όχι, δίνουν το 100% των δυνάμεών τους, γιατί ξέρουν ότι μόνον έτσι θα κερδίσουν. Δεν συναντάς κοροϊδία. Επίσης γνώρισα και ανθρώπους στον τομέα της τακτικής που μου έδειξαν πόσο πίσω ήμασταν στην Ελλάδα».
Τελικά ο καλός παίκτης μπορεί να γίνει και καλός προπονητής;
«Δεν είναι απόλυτο. Ωστόσο πρέπει, όπως και σε κάθε δουλειά, να έχεις σχέση με το αντικείμενο. Αν, για παράδειγμα, δεν έχεις "μυρίσει" αποδυτήρια, είναι δύσκολο να μπεις στην ψυχολογία του ποδοσφαιριστή».
Βλέπετε τον εαυτό σας να μένει στη Λάρισα για πολλά χρόνια;
«Είμαι ευχαριστημένος που δουλεύω σε τόσο καλές συνθήκες. Αλλά το όνειρό μου είναι να φύγω από την Ελλάδα».
Μήπως όμως, λόγω της θητείας σας στην Παιανία, υπάρχει και μία «πράσινη» απόχρωση στο όνειρό σας;
«Δεν είναι το όνειρό μου να εργαστώ σε μία από τις τρεις μεγάλες ομάδες του πρωταθλήματος. Θα επιδιώξω να πάω στο αγγλικό πρωτάθλημα. Δεν είναι αυτοσκοπός η Πρέμιερ Λιγκ. Αν βρεθεί μία ομάδα στην Τσάμπιονσιπ ή στην Α κατηγορία, η οποία να με καλύπτει, θα φύγω. Εκεί, αν κάνεις καλή δουλειά, θα φανείς».
Δηλαδή αν έρθει μία καλή ελληνική πρόταση θα την απορρίψετε;
«Όταν είσαι σε ένα επάγγελμα, όλα μπορούν να συμβούν. Τώρα όμως είμαι πολύ ευχαριστημένος στην ΑΕΛ. Δεν σκέφτομαι κάτι άλλο από την προοπτική του εξωτερικού».
Θεωρείτε το εαυτό σας έτοιμο να προπονήσει μία μεγαλύτερη ομάδα είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό;
«Αφού ανταποκρίνομαι μαζί με τους συνεργάτες μου στις ανάγκες της ΑΕΛ, θεωρώ ότι είμαι έτοιμος για οτιδήποτε».
Η περσινή χρονιά ήταν, ομολογουμένως, περίεργη. Υπήρξε κάποια στιγμή που είπατε «τα παρατάω»;
«Υπάρχουν στιγμές που κουράζεσαι. Οταν είσαι ποδοσφαιριστής, σου είναι πιο εύκολο να ξεχάσεις μία ήττα. Στο πόστο του προπονητή τα συναισθήματα είναι πιο έντονα. Η ευθύνη στην Ελλάδα βαραίνει πιο πολύ τον προπονητή, κάτι που δεν είναι σωστό. Ολοι είμαστε συνυπεύθυνοι στην επιτυχία και στην αποτυχία. Ευτυχώς η συνεργασία μου με τη διοίκηση στηρίζεται στην εμπιστοσύνη. Οταν κάποιος από τους δύο δεν είναι καλά, ο άλλος τον στηρίζει».
Στα δύο παιχνίδια κόντρα στην Μπλάκμπερν, είδαμε άψογες διαιτησίες. Στην Ελλάδα, στις πρώτες αγωνιστικές, έχουν γίνει κραυγαλέα λάθη και με πρωταγωνίστρια την ΑΕΛ. Τελικά πού εντοπίζετε εσείς το πρόβλημα;
«Κατ’ αρχάς, θέλω να τονίσω ότι ποτέ δεν έχω χρησιμοποιήσει τη διαιτησία ως άλλοθι. Δεν έχω ανάγκη να το κάνω, γιατί δεν φοβάμαι για τη δουλειά μου. Επειδή έχω αγωνιστεί σε μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, καταλαβαίνω τη συμπεριφορά των διαιτητών. Απαιτώ σεβασμό όχι μόνο σ' εμένα, αλλά στην προσπάθεια που βγάζει η ομάδα μου στο γήπεδο. Και στο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό έγινε λάθος με το γκολ του Γκαλίτσιου που δεν μέτρησε. Εκεί ήταν φανερό ότι ο επόπτης έκανε λάθος, σε αντίθεση με το παιχνίδι του Ατρόμητου. Αλλες φορές μπορεί να γίνουν λάθη υπέρ μας, άλλες φορές εναντίον μας. Προς το παρόν, στα δυόμισι χρόνια που βρισκόμαστε στη Σούπερ Λίγκα, το 99% των λαθών είναι εναντίον μας. Υπάρχουν διαιτητές, οι οποίοι είναι κακοί, επειδή δεν έχουν την ψυχολογία του αγώνα. Είναι αυτό που επεσήμανα νωρίτερα με τον προπονητή. Πρέπει και ο διαιτητής να έχει προηγούμενη σχέση με το ποδόσφαιρο...»
Η Αγγλία αποτελεί για εσάς πεδίο δόξας. Είναι καλός οιωνός που η περιπέτεια των ομίλων του ΟΥΕΦΑ ξεκινάει από εκεί;
«Μόλις ερχόμαστε από ματς στην Αγγλία και θα θέλαμε να αλλάξουμε παραστάσεις (γέλια). Ακούμε «Εβερτον-Λάρισα» και δεν το πιστεύουμε! Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω πόσο σύντομα συμβαίνουν τα πράγματα στο ποδόσφαιρο. Από εκεί που μελετούσα την Εβερτον, τη βρίσκω μπροστά μου. Και για τη δουλειά μου, το να βρεθώ απέναντι σε προπονητές όπως ο Φαν Γκάαλ, ο Αντβοκαατ κι ο Μόγες είναι εκπληκτικό. Πάντως, από την πρώην ομάδα του Δώνη, επιστρέφουμε στην πρώην του Μπακαγιόκο. Θα δούμε...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου