Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2007

ΝΙΚΗΤΕΣ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ


Όταν ο Παναγιώτης Γιαννάκης συνάντησε τη μοίρα, εκείνη αποφάσισε να είναι καλή μαζί του επειδή, όπως είχε πει, κάποτε, ο Γουίνστον Τσόρτσιλ, σκόπευε να την γράψει εκείνος. Το είδαμε. Ναι, αρτηριοσκληρωτικοί, είμαστε πελάτες στους Ισπανούς, μας νίκησαν 82-77 και πέρασαν στον τελικό. Όχι, δεν θα σας περάσει. Φοβόντουσαν ακόμα και στο εκπρόθεσμο τρίποντο του Βασίλη Σπανούλη, έτρεμαν στην ιδέα της ανατροπής.

Δεν θα το γράψει ποτέ η ιστορία σε αυτό το παιχνίδι, τον φόβο και το δέος που ένιωσαν οι Ισπανοί για αυτή την άγρια συμμορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αλλά η μνήμη και σφυγμοί της είναι η καλύτερη παρέα.

Μπράβο σας... Κλαίμε από χαρά...
Αυτό το παιχνίδι θα μνημονεύεται για χρόνια. Θα γίνει τραγούδι στα χείλη εκείνων που είχαν την αφέλεια να πιστεύουν στην ομάδα. Σε εκείνη την ξανθιά που είχε ζωγραφίσει μια κυανόλευκη καρδούλα στο μάγουλό της, σε εκείνο τον τύπο με το σκουφάκι και στα παιδιά που πάνε, έστω και με τη φαντασία τους, παντού με την Εθνική.

Αυτό το παιχνίδι ήταν ποδόσφαιρο, πυγμαχία και υδατοσφαίριση. Με εχθρικές συνθήκες, με τη ζωντάνια που έχει ένα ματς που ξεφεύγει από το να είναι παιχνίδι και φθάνει στα όρια της παράνοιας. Ένα παιχνίδι που παίζουν τα παιδιά, που δεν θέλουν να χάσουν.

Η Ισπανία έπαιξε μυαλωμένα, δεν σάστισε, είναι μια ομάδα που, κατά πάσα πιθανότητα, θα στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης. Αλλά δεν θα ξεχάσουν ποτέ πόσο χαμηλά έπεσαν για να κερδίσουν, πόση πίεση άσκησαν στους διαιτητές, πόσο μικροπρεπώς φέρθηκαν.

Αυτός ο ημιτελικός θα είναι, μονίμως, ένας αστερίσκος στο μυαλό τους. Η Μακιαβελική λογική του Πεπού Ερνάντεθ, όλο αυτό το τσίρκο που στήθηκε από τους παίκτες αυτής της ομάδας. Ποια πρωταθλήτρια Ευρώπης; Νικήτρια Ευρώπης. Νικήτρια με το ζόρι. Νικήτρια χωρίς να το χαρεί. Νικήτρια με παίκτες πεσμένους στο έδαφος, με παραπονεμένα πρόσωπα, με προβοκατορικές κινήσεις που παραπέμπουν σε πρωτόγονες καταστάσεις.

Οι σταρ του ΝΒΑ έβαλαν την ουρά στα σκέλια απέναντι στα αλητάκια του Γιαννάκη, τους ζωσμένους με εκρηκτικά καμικάζι. Οι Ισπανοί εκμεταλλεύθηκαν το σπάσιμο νεύρων και τις κακές επιθέσεις της Εθνικής στην τέταρτη περίοδο για να φθάσουν στη νίκη. Η Ελλάδα έκανε ένα 7-0 σερί και προηγήθηκε με 67-65, αλλά η Ισπανία απάντησε με ένα 9-1, που έστειλε το σκορ στο 74-68. Ήταν τότε που ο Χόρχε Γκαρμπαχόθα βρέθηκε, πάλι, με τα μούτρα στο έδαφος, από χτύπημα του Κώστα Τσαρτσαρής.

Ήλπιζε ο Κωστάκης ότι οι διαιτητές βλέπουν.

Αλλά δεν βλέπουν τίποτα. Έχουν μυωπία. Σε αντίθεση με τους ταύρους, που έχουν αχρωματοψία, οι διαιτητές βλέπουν το κόκκινο αλλά δεν του ορμάνε, το σέβονται.

Οι Ισπανοί είχαν το Ναβάρο και τις εύστοχες βολές, η Εθνική είχε θέληση και ικανότητες. Όταν ο Νίκος Ζήσης μείωσε σε 78-76 με τρίποντο, ο Γκαρμπαχόθα πάλι δεν λάθεψε από την γραμμή.

Αλλά ο θαυματοποιός της Σλοβενίας, Θοδωρής Παπαλουκάς, με το σκορ στο 80-76, έχασε τη μπάλα. Και χάθηκε το παιχνίδι, από τον άνθρωπο που έφερε την ομάδα εδώ. Αυτό τον γκαφατζή δραματοποιό του ελληνικού μπάσκετ που, όποιος δεν τον αγαπάει, έχει έλλειψη από χιούμορ, ερωτισμό, φαντασία και επαναστατικότητα...

Τα δεκάλεπτα: 24-18, 41-39, 59-60, 82-77

Ισπανία (Ερνάντεθ): Π.Γκασόλ 23, Ρούντι 2, Καμπέθας 3(1), Ναβάρο 23(5), Καλντερόν 17(4), Ρέγιες 2, Χιμένεθ 3(1), Σ.Ροντρίγκεθ, Μ.Ροντρίγκεθ, Μ.Γκασόλ, Μουμπρού, Γκαρμπαχόθα 6.

Ελλάδα (Γιαννάκης): Παπαλουκάς 3, Μπουρούσης, Ζήσης 6(1), Σπανούλης 23(1), Βασιλόπουλος 7(2), Πελεκάνος, Χατζηβρέττας 3(1), Ντικούδης 8(1), Τσαρτσαρής 7(1), Διαμαντίδης 6, Παπαδόπουλος 2, Κακιούζης 6.

Δεν υπάρχουν σχόλια: